W ZAKRESIE TWORZENIA PARTNERSTW LOKALNYCH

Zrozumienie wzajemnych celów rodzi klarowny obraz horyzontu, do którego dążą kooperanci. Uwspólnienie celu rodzi silną i trwałą motywację, motywacja natomiast konsekwencję i determinację. Gdy tak formowana jest współpraca i gdy kooperanci podejmują wysiłek trwania przy postawionych wzajemnie celach, współpraca przynosi lepsze rezultaty i gwarantuje odpowiedni poziom bezpieczeństwa zarówno dla odbiorców wsparcia jak i dla wspierających. (Józefczyk, 2012)

Z racji złożoności poszczególnych problemów społecznych, ich interdyscyplinarności, powiązania z innymi problemami należy założyć, że rozwiązywanie trudnych sytuacji życiowych  jednostek/grup zawsze powinno odbywać się w szerokiej koalicji i partnerstwie lokalnym.

Partnerstwo lokalne powołane na rzecz wsparcia osób uwikłanych w problemy społeczne nie jest raz na zawsze zadane, trzeba je ciągle tworzyć, udoskonalać a podejmowane przez nie działania należy w sposób systematyczny monitorować i poddawać zewnętrznej ewaluacji. Bez stałej współpracy, wymiany informacji, budowania właściwych relacji oraz zrozumienia pomiędzy partnerami właściwa realizacja usług skierowanych do osób bezdomnych jest praktycznie niemożliwa. Partnerstwo lokalne postrzegane może być jako wyraz idei samorządności – rozwiązywania lokalnych problemów na tymże lokalnym szczeblu a działania podejmowane we współpracy z innymi zaangażowanymi interesariuszami wydają się być bardziej skuteczne. Dla prawidłowej realizacji zadań stojących przed partnerstwem niezbędne jest przyjęcie przez wszystkich partnerów określonych zasad współpracy. Wspólne formułowanie zasad i prowadzenie działalności partnerstwa zgodnie z nimi pozwala na osiągnięcie większej skuteczności, a także na lepszą identyfikację partnerów z partnerstwem i ich wzajemną integrację. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w swoim podręczniku tworzenia partnerstw lokalnych na rynku pracy proponuje następujący zestaw zasad:

• równość partnerów wobec siebie – przystąpienie do partnerstwa powinno być dobrowolne, każdy z partnerów powinien być zaangażowany zgodnie z jego możliwościami na każdym etapie prac partnerstwa. Zasada ta nie wyklucza naturalnej potrzeby istnienia lidera partnerstwa,
• budowanie partnerstw oddolnie na poziomie lokalnym – rozwiązywanie problemów lokalnych – powinno się odbywać poprzez działania osób bezpośrednio zainteresowanych i znających lokalne uwarunkowania i problemy,
• konsensus w planowaniu, solidarność we wdrażaniu – każdy z partnerów musi mieć możliwość uczestniczenia w procesie planowania i podejmowania decyzji,
• innowacyjność i kompleksowość podejmowanych działań – niezbędne jest zaangażowanie wszystkich partnerów, którzy mogą uzyskać korzyści z partnerstwa, oraz podjęcie wszystkich niezbędnych działań, bez których nie ma możliwości uzyskania pożądanego efektu; partnerstwo powinno także zmierzać ku innowacyjności – podejmować się nowatorskich projektów, szukać niestosowanych wcześniej rozwiązań,
• zaufanie, otwartość i jawność działań – wszyscy partnerzy powinni otwarcie mówić   o swoich oczekiwaniach i wzajemnie sobie ufać, zaś wszystkie decyzje i działania podejmowane w ramach partnerstwa powinny być jasne i uzasadnione,
• koncentracja na rzeczywistych problemach społeczności lokalnych – partnerstwo wymaga dobrego rozpoznania problemów (diagnozy), tak aby jego działania koncentrowały się na obszarach i osobach faktycznie wymagających wsparcia,
• łagodzenie konfliktów – członkowie partnerstwa nie mogą postrzegać siebie nawzajem jako konkurentów; w sytuacji konfliktu interesów partnerstwo powinno posiadać narzędzia do skutecznego zarządzania konfliktem,
• poszerzanie kręgu partnerskiego – otwartość formuły partnerstwa lokalnego pozwala uniknąć sztucznej elitarności oraz pomaga, dzięki włączaniu do partnerstwa coraz to nowych członków, odpowiadać na pojawiające się z czasem nowe problemy i wyzwania.

GŁÓWNE KORZYSCI PŁYNĄCE ZE WSPÓŁPRACY MIĘDZYSEKTOROWEJ NA RZECZ ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW SPOŁECZNYCH

• Współpracując z innymi podmiotami/instytucjami/organizacjami w zakresie wspierania osób uwikłanych w problemy społeczne następuje powolne przechodzenie z poziomu zlecania zadań w kierunku wieloletniego kontraktowania adekwatnych usług.
• Dotychczasowe inicjatywy nawet jeśli podejmowane były w sposób wspólny nie miały charakteru wspólnych zadań realizowanych w sposób ciągły.
• Nawiązujący współpracę przestają również działać w oparciu o cele ad hoc (stawiane „tu i teraz”, cele operacyjne, krótkoterminowe) realizując tym samym cele strategiczne zazwyczaj zawierane w dłuższej perspektywie czasowej.
• Istotną korzyścią wynikającą z zawiązania partnerstwa na rzecz wspierania osób przeżywających trudności życiowe jest również skala oddziaływania (zdecydowanie większa w przypadku podejmowania działań we współpracy) oraz waga podejmowanych decyzji (skutki zaniechania działań partnerskich wydają się być wyższe niż w przypadku działań podejmowanych przez jedną instytucję/organizację).
• Podmioty działające w partnerstwie wchodzą ze sobą w intensywne relacje, a ciężar gatunkowy spotkań jest zdecydowanie większy: im większa waga obszaru wybranego do kooperacji, tym poważniejsze wyzwania stoją przed kooperantami i tym donioślejsze znaczenie mają rezultaty tej współpracy dla społeczności lokalnej

 

GŁÓWNE ETAPY TWORZENIA PARTNERSTWA LOKALNEGO

 

 

 

Budowanie Partnerstwa Lokalnego jest procesem, w którym kolejność poszczególnych etapów nie jest przypadkowa. Logicznie powiązane ze sobą elementy wskazują na to, iż proces ten może być zachowany jedynie wówczas, kiedy poszczególni członkowie wykazywać się dojrzałością oraz wysokim poziomem odpowiedzialności