Afera rasistowska w Szpitalu Wojewódzkim w Poznaniu – student oskarża lekarza

W Poznań wybuchła afera, której główną rolę odgrywa Szpital Wojewódzki w Poznaniu. Doktorantka z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oskarżyła jednego z lekarzy o zachowanie o rasistowskim charakterze podczas konsultacji. "Czuję się szykanowany i pokrzywdzony", mówi – i tak zaczyna się dramatyczna seria wydarzeń, które mogą na długo zmienić wizerunek jednej z najważniejszych placówek medycznych w Wielkopolsce.

Historia i znaczenie Szpitala Wojewódzkiego w Poznaniu

Instytucja powstała w 1945 roku i od razu stała się centralnym punktem opieki zdrowotnej w regionie. Zatrudnia ponad 3 500 pracowników, obsługuje rocznie blisko 500 000 pacjentów i prowadzi liczne specjalistyczne oddziały, w tym jedną z największych jednostek udarowych w Polsce.

W ostatnich latach szpital starał się budować wizerunek nowoczesnego, otwartego miejsca – konsekwentnie podnosił standardy jakości i prowadził kampanie przeciwko dyskryminacji. Dlatego właśnie obecna kontrowersja wywołuje taki rozgłos.

Detale oskarżenia o rasizm

Studentka, która nie chciała ujawnić swojego nazwiska, przybyła do szpitala w styczniu tego roku po urazie sportowym. Według jej relacji, lekarz (nieznany z imienia) wypowiedział kilka nieodpowiednich uwag dotyczących jej pochodzenia etnicznego, a następnie odmówił pełnego badania, sugerując, że „to nie jest poważny problem”.

„Uważam, że zachowanie lekarza miało rasistowski kontekst”, twierdzi w wywiadzie dla lokalnej telewizji. Jej zdaniem, ton i gesty były wyraźnie nacechowane uprzedzeniami, co wywołało u niej poczucie zagrożenia i stresu.

Choć dokładna treść wypowiedzi nie została jeszcze ujawniona, na podstawie zgłoszenia podano trzy kluczowe elementy:

• Użycie określeń odnoszących się do pochodzenia etnicznego pacjentki;
• Minimalizacja wagi urazu oraz zignorowanie dalszych objawów;
• Nieuzasadnione zalecenie „domowych metod” zamiast skierowania do specjalisty.

W świetle tych faktów studentka złożyła formalny skargę do dyrekcji szpitala oraz do Biura Rzecznika Praw Pacjenta.

Reakcje administracji szpitala i uczelni

Dyrektor Marek Nowak (pierwsze wystąpienie, ale nie zostanie ponownie oznaczone) zapewnił, że sprawa zostanie dokładnie zbadana. „Nie ma miejsca na dyskryminację w naszej placówce. Przyjmujemy wszelkie skargi bardzo poważnie i natychmiast podejmujemy kroki wyjaśniające”, oświadczył.

Z kolei dziekanat Wydziału Medycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wydał oświadczenie popierające studenta i zapowiedział wsparcie w procesie dochodzenia praw.

W środku tygodnia powstał wewnętrzny zespół ds. etyki, w którego skład wchodzą przedstawiciele personelu medycznego, prawnicy oraz Anna Nowak, profesor socjologii specjalizująca się w dyskryminacji w służbie zdrowia. „To ważny sygnał, że musimy przyjrzeć się nie tylko jednemu incydentowi, ale także kulturowemu kontekstowi naszej placówki”, komentuje.

Równoległe kontrowersje: sprawa Jacek D.

Warto przypomnieć, że w październiku tego roku Jacek D., szef oddziału neurologii i udaru, został aresztowany. Według prokuratora Łukasz Wawrzyniak, lekarz fałszował dokumentację medyczną i wykorzystywał ją w postępowaniach sądowych. Aresztacja wywołała falę krytyki i podniosła pytania o kulturę organizacyjną szpitala.

Połączenie obu spraw – jednej o rasizm, drugiej o fałszowanie dokumentacji – sprawia, że opinia publiczna zadaje sobie pytanie, czy w Szpitalu Wojewódzkim w Poznaniu istnieje głęboka potrzeba reformy zarządzania i etyki.

Co to oznacza dla walki z dyskryminacją w polskim systemie opieki zdrowotnej?

Statystyki Ministerstwa Zdrowia wskazują, że w 2023 roku złożono ponad 1 200 skarg na tle dyskryminacji w służbie zdrowia, z czego około 15% dotyczyło rasy lub pochodzenia etnicznego. Eksperci podkreślają, że brak transparentności i długie procedury wyjaśniające zniechęcają ofiary do zgłaszania.

Według prof. Anna Nowak, „incydent w Poznaniu to nie jedyny przypadek, ale właśnie jego medialny rozgłos może przyspieszyć wprowadzenie skutecznych mechanizmów monitorowania i szkoleń antydyskryminacyjnych”.

W praktyce, potrzebne będą:

1. Ustanowienie niezależnych komisji ds. etyki w każdym dużym szpitalu;
2. Obowiązkowe szkolenia z zakresu różnorodności i inkluzji dla całego personelu medycznego;
3. System szybkiego zgłaszania i reagowania na skargi, z możliwością anonimowego wglądu.

Jeśli te kroki nie zostaną podjęte, ryzyko dalszych afer i spadek zaufania pacjentów może mieć poważne konsekwencje finansowe i reputacyjne dla placówek.